De eNose: een nieuw diagnosticum voor gedifferentieerd schildkliercarcinoom?

---

L. van Kooten, V.N.E. Schuermans, A.G.W.E. Wintjens, S.M.E. Engelen, B. Havekes, M.M.E. Coolsen, N.D. Bouvy

Vrijdag 22 november 2019

11:25 - 11:32u in Zaal 4

Categorieën: Hoofdhals/Endocrien

Parallel sessie: V03 - Vrije voordrachten - HPB & Onco

---

Introductie

Om te differentiëren tussen benigne en maligne schildkliernoduli gebruikt men de Bethesda classificatie. Bij een classificatie van III of hoger wordt een diagnostische operatie verricht. De minderheid blijkt postoperatief histopathologisch maligne. Het doel van deze studie is het trainen van een artificieel neuraal netwerk voor de differentiatie tussen schilkliernoduli.

Methode

Tussen september 2016 en 2018 zijn patiënten met een schildkliernodus in het MUMC+ gevraagd deel te nemen. Deelname bestond uit een ademtest van 5 minuten met een elektronische neus (eNose). Dit apparaat bevat drie metaaloxide sensoren, welke veranderen in geleidingsvermogen onder invloed van 'volatile organic compounds' in uitademingslucht. Deze veranderingen worden geregistreerd in patronen, geëxporteerd als numerieke data en geanalyseerd middels een artificieel neuraal netwerk (ANN). De data van patiënten met een histopathologisch bewezen gedifferentieerd schildkliercarcinoom (patiëntengroep) werden vergeleken met gezonde vrijwilligers en patiënten met een benigne schildklieraandoening (controlegroep).

Resultaten

In totaal werden 117 deelnemers geïncludeerd, waaronder 39 patiënten en 78 in de controlegroep. Ons ANN toont een sensitiviteit van 0.92 (95% BI 0.78-0.98) en specificiteit van 0.65 (95% BI 0.54-0.76), met een nauwkeurigheid van 0.74. De negatief en positief voorspellende waarden zijn respectievelijk 0.94 (0.84-0.99) en 0.57 (0.44-0.69).

Conclusie

De resultaten laten zien dat de eNose een veelbelovende diagnostische tool is om patiënten met maligne schildkliernoduli te onderscheiden van hen met benigne schildkliernoduli en een niet-afwijkende schildklier.